Af hverju þarf spurningin um ESB að valda flokkadrætti?

Framsókn jaðrar við klofning v. spurningarinnar um ESB aðild. Íhaldið titrar v. stuðnings atvinnulífsins við upptöku nýs gjaldmiðils. Samfylkingin inniheldur fólk sem efast um ágæti aðildar, o.s.fr.

Að mínu mati er óþarfi að láta spurninguna um aðildarviðræður við ESB kljúfa einingu innan flokka. Allir flokkar, án undantekningar að ég held, eru skiptir hvað varðar afstöðu fólks til aðildar að ESB. Hver er þá lausnin? Skipa sínum liðsmönnum að hlýða forystunni og taka undir þá afstöðu sem þeir  standa fyrir (eða skipta um forystu eins og er að gerast í Framsókn)? Ég held ekki, þetta er það sem klýfur flokka og þetta mál er nógu stórt til þess að kljúfa flokka, það er ljóst.

Eina svarið er að flokkar eiga að ræða opinskátt um málið innan sinna raða. Flokkarnir eiga allir að leyfa öndverðar skoðanir sinna félagsmanna í þessu atriði. Það eina sem þeir þurfa að sammælast um er að lýðræðið skuli ráða. Í því felst að ganga til aðildarviðræðna og hefja umsóknarferlið. Þegar samningur liggur fyrir á svo að láta þjóðina kjósa um aðild. Aðeins á því stigi er hægt að taka upplýsta ákvörðun á grundvelli þess að allar forsendur eiga þá að liggja ljósar fyrir.

Ákvörðun um aðildarviðræður, hvað þá aðild, er ekki hægt að taka af fulltrúum sem við kjósum. Til þess er málið of stórt. Þjóðin verður að fá að kjósa um aðild. Baráttumenn beggja sjónarmiða beita alhæfingum í rökum sínum og báðir aðilar gerast sekir um blindni og hroka í áróðri fyrir sínum málstað. Hvorugur þessara hópa á rétt á að taka ákvörðun fyrir alla þjóðina.

Athugasemdir

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 22.11.2008 kl. 00:20]

Góð grein hjá þér og ég er þér sammála.

Vandamálið er hins vegar það að forystumenn flokkanna hafa hingað til ekki haft það umburðarlyndi að leyfa þingmönnum að hafa skiptar skoðanir í þessu máli.

Nú eða þingmen hafi túlkað Landsfunasamþykktir þannig að þeir megi ekki hafa aðrar skoðanir en ályktað er þar. Eða skýringin sé einfaldlega sú að við höfum valið á þing fyrir okkur einvala lið andstæðinga ESB.

Hver svo sem skýringin er þá gengur óbreytt staða ekki upp. Annað hvort þarf meira umburðarlyndi inn í flokkana eins og þú ert í raun að mæla með eða þeir klofna. Ég held því miður að enginn núverandi formanna flokkanna í dag hafi þá "dýpt" sem þarf til að koma í veg fyrir slíkan klofning.

Sjáðu hvernig fór fyrir Framsókn. Guðni var ekki nógu sveigjanlegur og beygjanlegur til að takast á við nýja tíma. Hann stóð og við sína lífssýn og féll með henni. Það var reyndar ein glæsilegasta útganga íslensks stjórnmálaleiðtoga á lýðveldistímanum. Þó ég hafi verið honum ósammála í pólitík og aldrei kosið Framsókn þá er hann einn örfárra manna sem hefur staðið við sína lífssýn í pólitík og fallið með henni. Til þess eiga menn að vera í pólitík. Það ber að virða. Guðni gengur heill af velli með virðingu allra. Guðni gæti endað í tölu örfárra "Grand old man" í íslenskri pólitík.

Ég held því miður að staðan sé svipuð í hinum flokkunum. Að knýja þar fram breytingar kallar af aftökur forystunnar eða hún sýni mikinn sveigjaleika. Gildir það jafnt um Vinstri Græna og Sjálfstæðisflokkinn.

Þessi sveigjanleiki er því miður ekki í sjónmáli. Þess vegna held ég að þessir flokkar klofni eða nýir forystumenn verði kallaðir til.

[Karl Ólafsson, 22.11.2008 kl. 01:29]

Takk fyrir innlitið Friðrik.

Þetta eru einmitt stóru mistök leiðtoganna, að leyfa ekki einstaklingunum að hafa sína sannfæringu fyrir sig. Það er allt í lagi að leiðtoginn sé staðfastur í sinni trú og tali fyrir sinni sannfæringu svo lengi sem hann viðurkennir að aðrar skoðanir rúmist innan flokksins og þingliðsins. Þeir flokkar sem gera þetta verjast klofningi.