Og raunverulegu áhrifin eru ....

Eins og ég les og skil þessa tilvonandi stjórnarskrárbreytingu breytir hún í raun nákvæmlega engu.

Sem sagt, þjóðin á auðlndirnar, en ....

Löggjafinn getur með lögum sem hann setur ákveðið einhliða án þess að spyrja þjóðina hvernig auðlindum þjóðarinnar skuli ráðstafað.

Rétt eins og hann (þ.e. löggjafinn) hefur sett lög sem veitir tilteknum aðilum nánast eignarréttarlegan aðgang að fiskistofnum í eigu þjóðarinnar. Og rétt eins og landsvæði sem jafnvel eru í viðurkenndri og þinglýstri einkaeign hafa verið tekin eignarnámi og endurúthlutað til aðila sem þar með fá ótakmarkaðar (aftur, nánast eignarréttarlegan) aðgang að landsvæðinu til orkuöflunar (sem dæmi).

Hverju breytir þetta nýja stjórnarskrárákvæði fyrir þjóðina sem slíka? Orðalag ákvæðisins leyfir áfram nákvæmlega sömu lagaráðstafanir og áður. Jafnvel mætti rökstyðja að ástandið versni, því með þessu ákvæði eru þessar lagaráðstafanir hafnar yfir vafa um hvort stjórnarskráin leyfi þær í raun. Þanng er verið að dulbúa breytingu sem í raun tekur ákveðinn yfirráðarétt af þjóðinni og kynna sem jákvæða breytingu á stjórnarskrá lýðveldisins, því jú, 'Þjóðin á að eiga auðlindirnar'.

Er þetta ekki gegnsætt, eða er ég bara vænisjúkur?

Svo hef ég eina spurningu. Mig rámar í að það þurfi að samþykkja stjórnarskrárbreytingu á tveimur þingum, ekki rétt? En þarf ekki þjóðin líka að samþykkja breytinguna? Mig hálflangar til að greiða atkvæði mitt gegn þessari

Þjóðareign í stað sameignar þjóðarinnar

Tekjuskattur á eignaumsýslusérfræðinga

Nú er það orðið ljóst að ég er arfaslakur bloggari. Langt á milli pistla, málefnaþurrð, stöku lélegar athugasemdir við annarra manna færslur og almennt bara lítil þáttaka.  Ég sé svo sem ekki fram á að þetta breytist í bráð, en í kvöld ætla ég aðeins að blása.

Ég sé nefnilega að Steingrímur J, sem ég er annars ekki mjög sammála um margt þessa dagana, hefur gripið boltann á lofti (án efa löngu á undan mér) og lagt fram frumvarp um breytingu á lögum um tekjuskatt (http://althingi.is/altext/133/s/0821.html) til að taka á misrétti því sem ég fjallaði um í síðustu færslu minni hér á þessari síðu.

Ég fæ ekki séð að málið hafi fengist tekið til umræðu enn, en gaman verður að fylgjast með framvindu þess. 

Ég verð þó að viðurkenna að ég skil ekki alveg framsetningu hans í frumvarpinu. Efnisatriði frumvarpsins sem tekur á þessu er svona:

"

1. gr.

    Við 1. tölul. A-liðar 7. gr. laganna bætist ný málsgrein er verður 3. mgr. og orðast svo:
    Maður sem enga launaða vinnu hefur með höndum skal reikna sér endurgjald sem um hálft starf væri að ræða við fjármálaumsýslu fyrir óskyldan eða ótengdan aðila hafi hann 6 millj. kr. eða meira í árlegar fjármagnstekjur og sem um fullt starf væri að ræða séu tekjurnar 24 millj. kr. eða meira.
"

Ef ég skil þetta rétt þykir mér Steingrímur því miður skjóta yfir markið. Síðari hluti þeirrar greinar sem frumvarpið vísar til hljóðar svona:

"...

Vinni maður við eigin atvinnurekstur eða sjálfstæða starfsemi skal hann telja sér til tekna eigi lægra endurgjald fyrir starf sitt og hefði hann innt það af hendi fyrir óskyldan eða ótengdan aðila. Sama gildir um vinnu við atvinnurekstur eða starfsemi sem rekin er í sameign með öðrum og einnig um vinnu manns við atvinnurekstur lögaðila þar sem hann er ráðandi aðili vegna eignar- eða stjórnunaraðildar. Á sama hátt skal reikna endurgjald fyrir starf sem innt er af hendi af maka manns eða barni hans sé starfið innt af hendi fyrir framangreinda aðila.
   Til tekna sem laun teljast og lán til starfsmanna sem óheimil eru samkvæmt lögum um hlutafélög og lögum um einkahlutafélög.
"

Hér hefði nægt að bæta við:

"Hafi maður engar aðrar tekjur en fjármagnstekjur, telst hann hafa með höndum sjálfstæða starfsemi við fjármálaumsýslu og skal hann reikna sér endurgjald á sama hátt og að ofan greinir"

58. gr. sömu laga tekur síðan á því með hvaða hætti upphæð reiknaðs endurgjalds skuli ákveðið. Það á ekki að binda ínn í lagagrein upphæðir eins og Steingrímur gerir í sínu frumvarpi og það þarf ekkert að flækja málin með hálfu eða heilu starfi. Nái fjármagnstekjurnar ekki þeim mörkum sem tafla Rsk um reiknað endugjald miðaði við á lægri talan að sjálfsögðu að gilda. Ef þess tafla er ákveðin af hófsemi og skynsemi ætti að vera hægt að tryggja að skattbyrði þeirra sem hafa aðeins hóflegar fjármagnstekjur keyri ekki úr hófi fram, enda njóta viðkomandi þá væntanlega líka persónuafsláttar eins og hver annar launþegi gerir.